اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته

Blog Article

اختلال شخصیت خودشیفته یک وضعیت سلامت روان است که در آن افراد به طور غیرمنطقی احساس بالایی از اهمیت خود دارند. آنها به توجه بیش از حد نیاز دارند و به دنبال آن هستند و می خواهند مردم آنها را تحسین کنند. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است توانایی درک یا اهمیت دادن به احساسات دیگران را نداشته باشند. اما در پشت این نقاب اعتماد به نفس شدید، از ارزش خود مطمئن نیستند و به راحتی از کوچکترین انتقادی ناراحت می شوند.

اختلال شخصیت خودشیفته در بسیاری از زمینه های زندگی مانند روابط، کار، مدرسه یا مسائل مالی مشکلاتی ایجاد می کند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفتگی ممکن است به طور کلی ناراضی و ناامید باشند وقتی که به آنها لطف یا تحسین خاصی که معتقدند سزاوار آن هستند داده نمی شود. آنها ممکن است روابط خود را مشکل دار و ناکامل بدانند و سایر افراد از بودن در کنار آنها لذت نبرند.

درمان اختلال شخصیت خودشیفته حول محور گفتار درمانی است که روان درمانی نیز نامیده می شود.

اختلال شخصیت خودشیفته مردان را بیشتر از زنان مبتلا می کند و اغلب در نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود. برخی از کودکان ممکن است ویژگی‌های خودشیفتگی را نشان دهند، اما این معمولاً برای سن آنها معمول است و به این معنی نیست که آنها به اختلال شخصیت خودشیفته ادامه خواهند داد.

علائم

علائم اختلال شخصیت خودشیفته و شدت آنها می تواند متفاوت باشد. افراد مبتلا به این اختلال می توانند:

• به طور غیرمنطقی احساس بزرگی نسبت به خود داشته باشید و نیاز به تحسین مداوم و بیش از حد دارید.


• احساس کنید که آنها مستحق امتیازات و رفتار ویژه هستند.


• انتظار داشته باشید که حتی بدون موفقیت به عنوان برتر شناخته شوید.


• کاری کنید که دستاوردها و استعدادها بزرگتر از آنچه هستند به نظر برسند.


• مشغول تخیلات در مورد موفقیت، قدرت، درخشش، زیبایی یا همسر عالی باشید.


• باور کنید که آنها از دیگران برتر هستند و فقط می توانند با افراد به همان اندازه خاص وقت بگذرانند یا آنها را درک کنند.


• از آنها انتقاد کنید و به افرادی که فکر می کنند مهم نیستند نگاه کنید.


• انتظار لطف های ویژه را داشته باشید و از دیگران انتظار داشته باشید که بدون اینکه از آنها سوالی بپرسند آنچه را که می خواهند انجام دهند.


• از دیگران برای به دست آوردن آنچه می خواهند بهره ببرید.


• ناتوانی یا عدم تمایل به شناخت نیازها و احساسات دیگران.


• به دیگران حسادت کنید و باور کنید که دیگران به آنها حسادت می کنند.


• متکبرانه رفتار کن، زیاد لاف بزنی و مغرور بشوی.


• اصرار بر داشتن بهترین ها از همه چیز – برای مثال، بهترین ماشین یا دفتر کار.

در عین حال، افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفتگی در برخورد با هر چیزی که به عنوان انتقاد از نظرشان ایراد می شود، مشکل دارند. آنها می توانند:

• زمانی که به رسمیت شناخته نمی شوند یا درمان خاصی دریافت نمی کنند، بی تاب یا عصبانی می شوند.


• در تعامل با دیگران مشکلات اساسی دارید و به راحتی احساس حقارت می کنید.


• با خشم یا تحقیر واکنش نشان دهید و سعی کنید دیگران را تحقیر کنید تا خود را برتر جلوه دهید.


• در مدیریت احساسات و رفتار خود مشکل دارند.


• مشکلات عمده ای را در مواجهه با استرس و سازگاری با تغییرات تجربه کنید.


• از موقعیت هایی که ممکن است در آن شکست بخورند کناره گیری کنند یا از آنها اجتناب کنند.


• احساس افسردگی و خلق و خوی می کنند زیرا آنها به کمال نمی رسند.


• احساسات پنهانی از ناامنی، شرم، تحقیر و ترس از افشا شدن به عنوان یک شکست داشته باشید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است نخواهند فکر کنند که مشکلی وجود دارد، بنابراین معمولاً به دنبال درمان نیستند. اگر آنها به دنبال درمان باشند، به احتمال زیاد برای علائم افسردگی، سوء مصرف مواد مخدر یا الکل، یا سایر مشکلات سلامت روان است. آنچه آنها به عنوان توهین به عزت نفس می دانند ممکن است پذیرش و پیگیری درمان را دشوار کند.

اگر جنبه‌هایی از شخصیت خود را که در اختلال شخصیت خودشیفته مشترک است تشخیص می‌دهید یا غمگین هستید، با یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی قابل اعتماد یا ارائه‌دهنده سلامت روان تماس بگیرید. دریافت درمان مناسب می تواند به شما کمک کند تا زندگی شما لذت بخش تر و لذت بخش تر شود.

Report this page